به احتمال قوی برای شما فراوان پیش آمده که در دنیای مجازی بین شما و کسی گفتگویی در گرفته و شما یا طرف مقابلتان نتوانسته اید مقصود خود را شفاف بیان کنید. لابد در برخی از این موارد، کار به سوء تفاهم کشیده است و باز شما یا طرف مقابلتان نتوانسته اید جلو این سوء تفاهم را بگیرید.

اکیداً توصیه می کنم که در این گونه موارد، از ادامه بحث در دنیای مجازی خودداری کنید و بحث را در دنیای واقعی پیش ببرید. سعی کنید اگر امکان دارد، حضوری همدیگر را ببینید و رو در رو با یکدیگر صحبت کنید. مزیت این کار این است که شما علاوه بر کلمات، لحن سخن، و نشانه های تصویری چهره و دست را نیز به طرف مقابلتان منتقل می کنید و مواجهه حضوری این امکان را به شما می دهد که بسیار راحت تر مقصود خود را بیان کنید یا مقصود طرف مقابلتان را درک کنید. علاوه بر این، تجربه نشان داده است که در مواجهه حضوری، بحث ها ملایم تر و دوستانه تر پیش می رود؛ در حالی که در دیالوگهای مکتوب، مثل چت، شبکه های اجتماعی، و حتی پیامک، بحث به طرف خشونت کشیده می شود.

علّت بسیار واضح است؛ در دیالوگ نوشتاری، طرف مقابل، ناخودآگاه گفتار شما را با لحن متخاصمانه می خواند و احساس می کند که باید با همین لحن به شما پاسخ دهد، در حالی که در گفتگوی شفاهی، بخصوص در گفتگوی حضوری، لحن گفتار به همراه اشارات صورت و دستها، جلو بسیاری از این بد فهمی ها را خواهد گرفت.

اگر امکان دیدار حضوری نیست، حد اقل گفتگو را شنیداری ادامه دهید؛ تلفن، و چت صوتی و تصویری در این زمینه مفید خواهد بود.
مطمئن باشید اگر به این نسخه عمل کنید، بسیاری از دشمنی های ناخواسته به دوستی تبدیل خواهد شد.

البته و صد البته مقصودم از بیان این نوشتار، توصیه به گفتگوهای مشکوک و غیر مشروع، بخصوص آنچه امروزه به نام دوستی جی اف و بی اف رواج دارد نیست. در این گونه موارد، توصیه‌ی اوّل و آخرم، قطع هرچه سریعتر گفتگوست!