ممنون از اظهار لطفتون!قطعا اين پست فقط ناظر به يک معلّم خاصّ هست و هيچ توهيني به هيچ معلّم ديگري يا به قول شما «معلم هاي جامعه» نداره. وگرنه خود بنده و همين فرزندم معلم هايي داشته و داريم که حاضرم روزي صد بار دست و پايشان را ببوسم.پست را دوباره بخوانيد! معلمي که بعد از سي سال تدريس، هنوز نفهميده که نبايد مشکل خصوصي يک کودک را در جمع ساير دانش آموزان بگويد، آن هم در زماني که حتي خودش اطلاع ندارد که اين مسأله به مدرسه منتقل شده است، به اين معلم بايد چه لقبي داد؟ آيا شايسته مدال افتخار است؟! يا در شعور و فهم ش بايد شک کرد؟اما درباره تهمتهايي که به بنده زديد، بنده هرگز دنبال سياه نمايي نبوده ام و جز بيان واقعيت، آن هم واقعيتي که جامعه را و خودم را در ضمن جامعه به کمال برساند، به چيزي فکر نکرده ام. از جمله پستهاي همين وبلاگ، قدرداني از معلّمي است که حاصل تمام عمر علمي و حتي دين خودم را مديون تلاش هاي او بوده ام. (به ياد استاد قرآن، مرحوم محمد مهدي رجايي)يادم نمي آيد جايي از ظلم و ستم دفاع کرده باشم يا آنرا توجيه کرده باشم. اگر بوده، بگوييد تا بدانم و اصلاح کنم و عذرخواهي نمايم. نميدانم منظورتان از «همتون» کيست؟ اگر منظور مذهبي هاست، که لابد آمار اشتباه به شما داده اند! اگر گروه ديگري است، بنده خبر ندارم و به احتمال زياد جزو اين گروه نيستم. باز هم خوشحال مي شوم بگوييد منظورتان چه گروهي است؟اين که فعلا نمي نويسم به دليل مشغله تحصيلي و کاري است که وقت اندکي براي مراجعه به فضاي وبلاگي برايم گذاشته است. حقوقم عقب نيفتاده، دو سالي است که اجاره نشين هم نيستم. کسي هم بخاطر اين وبلاگ و فعاليت هاي اينترنتي به بنده تا حالا پولي نداده است، اگر بوده بفرماييد تا مطلع شوم و از نهاد مربوطي که مي فرماييد مطالبه کنم. مشکل بيماري را هم خبر ندارم و حد اقل مي دانم بنده چنين بيماري اي ندارم. شما را نمي دانم! همچنين ديگران را!و اين که، دوباره تکرار مي کنم، بنده به «معلم هاي جامعه» توهين نکردم و فقط يک معلّم خاص را با دليل توبيخ کردم و شدّت ناراحتي و عصبانيت خودم را از اين اقدام غلطش بيان کردم. آيا اين حقّ را ندارم؟